ကံနဲ.လူသား

ဓမၼ၀ိဟာရီ အရွင္ဥာဏ ရဲ႕ကံနဲ.လူသားကဗ်ာေလးပါ
လူကုိလူလုိျမင္တယ္ဆုိတာေလးကုိ သေဘာက်လုိပါ
ျပန္တင္ေပးပါတယ္။

ကံနဲ႕လူသား

လူကိုျမင္လွ်င္၊ လူလိုပင္၊ လူတြင္ ဆက္ဆံရာ။

လူကိုေက်ာ္ေတြး၊ လူႏွင္႔ေဝး၊ လူေရး မလွပါ။

လူကိုဖ်က္ဆီး၊ လူ႔အခ်ည္းႏွီး၊ မၿပီး လူ႔ကိစၥာ။

လူေက်ာ္လူဖ်က္၊ ထိုႏွစ္ခ်က္၊ လူ႔တြက္ ဆင္းရဲ႐ွာ။

လူနဲ႔လူတို႔၊ ခ်မ္းသာဘို႔၊ လူတို႔ ျပဳရမွာ။

လူဆင္းရဲတာ၊ လူ႔ေၾကာင္႔သာ၊ လူမွာ ျပဳျပင္ပါ။

ကံဟူသမွ်၊ လူမွစ၊ လူက ျပဳလုပ္တာ။

ကံေကာင္းလိုလွ်င္၊ လူသာျပင္၊ လူတြင္ က်င္႔ရမွာ။

ကံညံ့တာလည္း၊ လူေၾကာင္႔ဘဲ၊ ေဖာက္လြဲက်င္႔သိကၡာ။

ကံဆိုးကံေကာင္း၊ အလွည့္ေျပာင္း၊ ျဖစ္ေၾကာင္းလူကသာ။

ကံသာအမိ၊ ကံသာ ”ဖ”၊ ေ႐ွးကဆိုတဲ႔စာ။

သွ်င္ေတာ္မိန္႔ေဟာ၊ ကံသေဘာ၊ မေနာ,ကိုယ္,ႏႈတ္ပါ။

ကံဟာ လူ႔ကြၽန္၊ လူျပဳျပင္၊ လူတြင္ကံေကာင္းမွာ။

ကိုယ္ရ႐ွိကံ၊ ကိုယ္သာဖန္၊ ဧကန္မုခ်မွတ္။

လူေျပာသူေျပာ၊ ကံသေဘာ၊ မိန္႔ေမာမေနအပ္။

လူကုိဖယ္ထား၊ ကံတရား၊ ဘာမ်ားျပဳလုပ္တတ္။

လူ၏မူရာ၊ ကံဟုသာ၊ ေသခ်ာေတြးေခၚမွတ္။

ပစၥဳပၸႏၷ၊ ကံဘဝ၊ ဃန သိအပ္စြာ။

ေမြးေသအတြင္း၊ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ မယြင္း ကံသစၥာ။

ေမြးေသဟိုဘက္၊ ျပဳလုပ္ခ်က္၊ တြက္ခ်က္မေဖြ႐ွာ။

ယခုျပဳက၊ ယခုရ၊ ဒိ႒ဓမၼပါ။